Uitleg

Even voor de duidelijkheid, nog een korte uitleg over de opzet van deze nieuwe blog.

Wat ik hier publiceer is het verslag wat ik eind 1997 op papier heb gezet. Het beschrijft de periode van december 1990 tot februari 1991, toen ons vierde kind, Nathaniel, geboren werd en weer stierf. Aan de hand van toen vastgelegde dagboeken en rapporten uit het ziekenhuis, en aangevuld met gedichten, dagboekfragmenten van eerdere en latere datum, gebeden etc.

Het verslag zelf is te lezen door op de pagina's te klikken (kolom rechts, bovenaan). De hoofdkolom in het midden gebruik ik om enkele berichten tussendoor te plaatsen, tijdens het publiceren en bij de afwerking van de laatste hoofdstukken, die nog geschreven of afgerond moeten worden. Tussenstoppen. Oasen in de woestijn van het bouwproces. Adempauzes. Reflecties.

Reacties worden uiteraard op prijs gesteld, maar het is ook te begrijpen dat anderen hier met enige afstand, gereserveerd, bedremmeld, naar staan te kijken, geen woorden weten. Dat is helemaal niet erg.

Het is voor ons als ouders een stuk geschiedenis, wat altijd met ons meegaat. We kennen het, hebben het doorleefd, het is aan de ene kant voorbij, maar aan de andere kant nemen we het ook met ons mee. Het blijft bij je. Het zit in je. Maakt deel uit van je lijf, je leven, je geschiedenis, je toekomst. Ons hele leven dus. En we hebben er bewust voor gekozen om het naar buiten te brengen. Pijn en gebrokenheid horen bij het leven, dat weten we allemaal. Maar het dringt pas echt goed tot je door als je het zelf aan den lijve ondervindt. Als je er dwars doorheen moet. Dat doet pijn, ongelooflijke pijn.

Maar het vormt je ook. Je verandert er van. Het doet je iets. Zelf zeg ik altijd, dat ik in één keer volwassen ben geworden, ook al was ik op dat moment dan ook al 30 jaar. Maar daarover later wellicht meer.

Inmiddels staan er zes pagina's online. Er volgen er nog 1of 2, plus nog een pagina met foto's. En wellicht nog een nawoord.